به جای پیشگفتار

ب. بی‌نیاز (داریوش)

ترجمه‌ای که پیش روی شماست برای تکمیل مقاله پیشین نگارنده به نام «جهان چند قطبی: واقعیت یا پندار؟» انجام شده است. من بر این باورم- باوری که متکی بر سدها فاکت و تجارب تاریخی است- که پس از دو دهه فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی، جهان باز هم وارد یک جهان دو قطبی شده است که یک سویش کشورهای بازار آزاد [ایالات متحد آمریکا و اروپا و …] و یک سویش جمهوری خلق چین است.

از این رو، در آینده نه چندان دور تمامی احزاب چپ یا سوسیالیستی چاره‌ای ندارند که سمت‌گیری خود را یک بار دیگر بازتعریف نمایند: یا در جهت ایدئولوژی چینی [سرمایه‌داری حزبی نوع چینی] یا سمت‌گیری به سوی بازار آزاد غربی، راه سومی وجود ندارد! و این بستگی بدان دارد که تا چه اندازه احزاب چپ به دستاوردهای تاریخی لیبرالی-دموکراسی باور دارند.

حزب کمونیست چین در 19مین کنگره حزبی به رهبری شی جین‌پینگ، نظام سیاسی چین را به عنوان مُدلی جایگزین در برابر مُدل لیبرالی غربی بازتعریف کرده است و بر آن است که این مُدل سیاسی-اقتصادی-اجتماعی را برای کشورهای در حال توسعه و تازه صنعتی شده در جهان عرضه کند.

حزب کمونیست چین بارها در اسناد حزبی خود اعلام کرده است که دموکراسی غربی و ساختارهای آن را نمی‌پذیرد و تنها راه نجات بشریت در سدۀ بیست و یکم «راه حل چینی» است. از آنجا که حزب کمونیست چین خود را نمایندۀ بلافصل کارگران و دهقانان می‌داند، طبعاً با ایجاد هر گونه حزب سیاسی، نهادِ مدنی یا صنف یا سندیکا به شدت مخالف است و به هیچ نهاد مدنی یا صنفی اجازه شکل‌گیری نمی‌دهد. حزب کمونیست چین، این نهادهای سیاسی و مدنی را به عنوان موانع رشد و توسعه می‌نگرد و به همین علت نیز جلوی شکل‌گیری این نهادها را با تمام نیرو و حتا خشونت می‌گیرد.

این مقالۀ پژوهشی توسط چهار پژوهشگر آلمانی نوشته شده که در سایت «مرکز ملی آموزش سیاسی آلمان» (https://www.bpb.de) منتشر شده است. به دلیل طولانی بودن مقاله آن را در قالب پی دی اف برای بارگیری در زیر گذاشته‌ام. در آینده نیز نوشته‌هایی در همین راستا، به ویژه سیاست‌های اقتصادی برون‌مرزی چین در برابر کشورهای در حال توسعه و تازه صنعتی‌شده ترجمه خواهم کرد تا خوانندگان تصویر روشن‌تری از توسعه‌طلبی نوع چینی به دست بیاورند.

برای بارگیری مقاله «مشخصه های نظام سیاسی چین» کلیک کنید.