ب. بی‌نیاز (داریوش)
کرالا (Kerala)، یکی از 28 ایالت هند است. جمعیت این ایالت از جمعیت زمان انقلاب اسلامی در ایران بیشتر و چیزی حدودی 37 میلیون نفر است. در سال 1957 کمونیستهای کرالا[1] موفق شدند که از طریق انتخابات آزاد به قدرت برسند. آنها نخستین مارکسیست‌ها در جهان بودند که توانستند از طریق راه‌های دموکراتیک به کسب قدرت سیاسی نایل شوند.
از سال 1957 تا کنون، این کمونیست‌ها یا به تنهایی یا در ائتلاف با احزاب دیگر توانستند قدرت سیاسی خود را حفظ کنند. طی این سال‌ها کمونیستهای کرالا دستاوردهای فراوانی داشتند. پایۀ اجتماعی حزب کمونیست کرالا، دهقانان بودند و هستند. به همین دلیل زمانی که به قدرت رسیدند حزب کمونیست توانست طی یک انقلاب سفید – به سبک محمد رضا شاه پهلوی- دست به اصلاحات ارضی بزند و سرانجام موفق شدند که نظام ارباب-رعیتی را به مرور زمان از میان بردارند. 96.7% از مردم کرالا باسواد هستند (میانگین کل باسوادان در کشور هند 77.7% است). حداقل دستمزد در این ایالت 8 یورو (700 روپیه) است که دو برابر ایالت‌های دیگر در هند است. حتا امید زندگی (Lebenserwartung) در این ایالت (77.3 سال) از کل کشور هند بالاتر است (70.8 سال). باری، کمونیستهای کرالا تمامی تلاش خود را کرده‌اند تا این ایالت نسبتاً فقیر را سر و سامان بدهند که با در نظر گرفتن امکاناتشان موفق بودند.
حال نگاهی کنیم به ترکیب جمعیتی این ایالت. 27% مسلمان (کل هند 14%)، 18% مسیحی (کل هند 2% مسیحی دارد) و مابقی هندو هستند. حکومت (Regierung) کمونیستی کرالا توانست تعادل فرهنگی و امنیت اجتماعی را از طریق تدابیر گوناگون به گونه‌ای سازمان بدهد که اختلافات و درگیری‌های دینی رخ ندهند (برخلاف مناطق دیگر در هند).
ولی چهرۀ کرالا طی 20 سال اخیر بسیار فرق کرده است. مسلمانان که مانند دیگران لباس می‌پوشیدند و رفتار می‌کردند حالا چهرۀ این ایالت را با مردان ریشو و زنان نقاب‌دار به کلی تغییر داده‌اند. صحنه‌هایی در این مکان دیده می‌شود که بیشتر به تصاویر سورآلیستی شباهت دارد: زنان و مردان مسلمان در جامه‌های سلفی در زیر یا در کنار تصاویر مارکس-انگلس-لنین یا چه‌گوارا یا پرچم‌های داس و چکشی.
حکومتِ کمونیستی کرالا که علیه سیاست‌های تبعیض‌گرایانۀ حزب بهاراتیا جاناتا[2] (حزب مردم هند) جهت‌گیری دارد، تمام تلاش خود را بر این نهاده که مسلمانان در آنجا زندگی راحتی داشته باشند و مورد تبعیض قرار نگیرند. به همین دلیل، میزان اعضای مسلمانِ حزب کمونیست کرالا نسبتاً بالاست. آنها مانند مسلمانان مؤمن روزی 5 بار نماز می‌خوانند و ماه رمضان و دیگر اعیاد را طبقِ رسوم مسلمانان به جای می‌آورند.
از سال‌های 60 سدۀ بیستم، مسلمانان کرالا[3] جزو نخستین کارگران مهاجر به کشورهای عربیِ نفت‌خیز بودند (عربستان سعودی، کویت، امارات، دوبی و عمان). اگرچه فقط 3% جمعیت هند در کرالا زندگی می‌کند ولی 50% کارگران مهاجر هند به کشورهای عربی، از کرالا هستند. به همین دلیل، 20 درسد تولید ملی ناخالص توسط این کارگران مهاجر بوجود می‌آید. به عبارتی دیگر، این کارگران مهاجر سهمی بالا در فقرزدایی این ایالت داشته‌اند.
از نظر حزب هندوئیستی بهاراتیا جاناتا در هر مسلمانی یک تروریست نهفته است، شعاری که هر روزه از دهان سیاستمداران این حزب بیرون می‌آید. در برابر این سیاستِ ضد اسلامی حزب مردم هند، حکومتِ کمونیستی کرالا هر چه بیشتر دست مسلمانان و مسیحیان را باز گذاشته است. به همین دلیل طی 20 سال اخیر سدها مدرسه و دانشگاه اسلامی، با پول کشورهای عربی مانند عربستان سعودی، امارات یا عُمان در آنجا ساخته شده است. همۀ دختران در این مدارس و دانشگاه‌ها باید نقاب بزند و سد در سد پوشش اسلامی داشته باشند.
حکومتِ کمونیستی کرالا، احتمالاً دموکراتیک‌ترین حکومت جهان است ولی این دموکراسی که تمامی هم و غم خود را روی تبعیض‌زدایی و توزیع متعادل ثروت نهاده، هم اکنون به میدانی برای اسلام سیاسی تبدیل شده است. کرالا نشان می‌دهد که هسته و گوهرِ خوانش مسلمانان از اسلام، نه یک دینِ برای حوزۀ خصوصی بلکه اسلام سیاسی یعنی اسلام برای کسب قدرت سیاسی است. حکومتِ کمونیستی کرالا زیر بار سنگین ریش و نقاب، مدارس و دانشگاه‌های اسلامی، دست و پا می‌زند ولی چاره‌ای به جز تحمل ندارد زیرا اسلام سیاسی آنچنان در ساختارهای دیوانسالاری، آموزشی و فرهنگی آنجا تنیده شده که رهایی از آن ناممکن است.
—————————————————————
[1] Communist Party of India – Marxist
[2] Bhaaratiya Janata Party (BJP)
[3] کارگران مهاجر کرالا به محض ورود به کشورهای عربی توسط گروه‌های مسلمان سلفیستی یا وهابی جذب و شستشوی مغزی می‌شوند. وقتی این کارگران به کشور خود برمی‌گردند کاملاً یک شخصیت دیگر دارند و خانواده هم مجبور است که طبق فرمان رئیس خانواده یک زندگی کامل اسلامی داشته باشد. هر کارگر مهاجر کرالایی به طور متوسط 8 سال در خارج کار می‌کند.